10 grudnia 2015
Juliusza Łuciuka oratorium o Janie Długoszu - prawykonanie
W najbliższy piątek, 11 grudnia 2015 roku, zapraszamy na Koncert i wystawę Akademii Jana Długosza w Częstochowie. Tradycyjny, coroczny koncert w tym roku ma wyjątkowo uroczysty charakter. Rok 2015 to rok Jana Długosza, patrona częstochowskiej uczelni. W związku z obchodami Juliusz Łuciuk skomponował oratorium Jan Długosz dziejopisarz polski na orkiestrę, chór i solistów. Prawykonanie utworu będzie miało miejsce właśnie podczas piątkowego koncertu.
O genezie powstania dzieła pisze Grzegorz Majka:
Jan Długosz - Dziejopisarz Polski należy do tych utworów, których artystycznej postaci oraz przesłania nie sposób w pełni odczytać bez szerszego kontekstu. W tym przypadku chodzi o szczególnie osobisty stosunek kompozytora do tematyki, którą podjął, ujmując w oratoryjną formę. Juliusz Łuciuk przystępował do pracy ze świadomością, że nowe dzieło - w pierwszym rzędzie hołd złożony Janowi Długoszowi - będzie także naznaczone ważnym pierwiastkiem autobiograficznym, autorefleksyjnym. U jego źródła leżą wspólne korzenie obydwu twórców: historycznego kronikarza i współczesnego kompozytora. Obaj urodzili się i wczesne dzieciństwo spędzili w Nowej Brzeźnicy, obaj dojrzewali i studiowali w Krakowie, by później owocami swojej działalności przekroczyć niejedne granice. Obaj wreszcie starali się budować i umacniać poczucie narodowej siły, tkwiącej w szacunku dla patriotycznych wartości i dorobku polskiej kultury. Ta emocjonalna więź z tematyką utworu zadecydowała, iż o kształt swojego oratorium Łuciuk zadbał także w warstwie literackiej, sam pisząc libretto. (...)
O genezie powstania dzieła pisze Grzegorz Majka:
Jan Długosz - Dziejopisarz Polski należy do tych utworów, których artystycznej postaci oraz przesłania nie sposób w pełni odczytać bez szerszego kontekstu. W tym przypadku chodzi o szczególnie osobisty stosunek kompozytora do tematyki, którą podjął, ujmując w oratoryjną formę. Juliusz Łuciuk przystępował do pracy ze świadomością, że nowe dzieło - w pierwszym rzędzie hołd złożony Janowi Długoszowi - będzie także naznaczone ważnym pierwiastkiem autobiograficznym, autorefleksyjnym. U jego źródła leżą wspólne korzenie obydwu twórców: historycznego kronikarza i współczesnego kompozytora. Obaj urodzili się i wczesne dzieciństwo spędzili w Nowej Brzeźnicy, obaj dojrzewali i studiowali w Krakowie, by później owocami swojej działalności przekroczyć niejedne granice. Obaj wreszcie starali się budować i umacniać poczucie narodowej siły, tkwiącej w szacunku dla patriotycznych wartości i dorobku polskiej kultury. Ta emocjonalna więź z tematyką utworu zadecydowała, iż o kształt swojego oratorium Łuciuk zadbał także w warstwie literackiej, sam pisząc libretto. (...)