Zygmunt Hassa urodził się 1 marca 1933 roku w Piotrowicach Śląskich. W 1958 roku ukończył z wyróżnieniem Wyższe Studia Artystyczne we Wrocławiu na wydziale Kompozycji , Teorii i Dyrygentury. Jeszcze w tym samym roku, jako młody absolwent został dyrygentem i kierownikiem artystycznym Państwowej Orkiestry Symfonicznej w Zielonej Górze. Jednocześnie był też dyrygentem Państwowej Opery we Wrocławiu, gdzie m.in. sprawował kierownictwo muzyczne nad inscenizacją baletu „Wesele Krakowskie w Ojcowie” Karola Kurpińskiego. Po 14 latach pracy w Filharmonii Zielonogórskiej, w 1972 roku objął stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego Państwowej Filharmonii w Częstochowie, jeszcze przez 4 sezony współpracując z Operą Wrocławską.

Z Filharmonią Częstochowską współpracował do 1990 roku – od 1986 roku na stanowisku dyrektora artystycznego. Z Częstochowskimi Filharmonikami dyrygował koncertami w Polsce, ale także za granicą, m.in. w: Niemczech, Włoszech, Hiszpanii, Rumunii, Jugosławii, Bułgarii.

W Częstochowie prowadził również działalność pedagogiczną. W 1986 zyskał tytuł docenta Wyższej Szkoły Pedagogicznej gdzie również pełnił funkcję kierownika zakładu dyrygowania w Instytucie Wychowania Artystycznego na wydziale Humanistyczno-Pedagogicznym .

Zygmunt Hassa za swą działalności artystyczną otrzymał liczne wyróżnienia i nagrody, m.in.: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi, Zasłużony Działacz Kultury. Był też członkiem Narodowej Rady Kultury.

Zygmunt Hassa zmarł 29 stycznia 2014 roku. Z Częstochową związany był przez 18 lat – był to czas, kiedy pod jego batutą Częstochowscy Filharmonicy brali udział w wielu wspaniałych koncertach, festiwalach i różnorakich muzycznych wydarzeniach w Polsce i za granicą. W pamięci muzyków oraz pracowników, z których wielu do dziś pracuje w Filharmonii Częstochowskiej, Zygmunt Hassa zapisał się nie tylko jako znakomity dyrygent ale też - a może przede wszystkim - jako dobry człowiek, pełen muzycznej pasji, który w codziennej pracy umiał znaleźć czas nie tylko na obowiązki, ale także serdeczny kontakt z drugim człowiekiem.