18 X 2019 piątek, godzina 19:00, sala koncertowa
sala koncertowa
Koncert w B-dur
Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Częstochowskiej
Eugen Indjic – fortepian
Eugen Indjic – fortepian
Adam Klocek – dyrygent
Witold Paprocki - słowo o muzyce
Witold Paprocki - słowo o muzyce
Sergiusz Prokofiew – V Symfonia B-dur op. 100
Johannes Brahms – II Koncert fortepianowy B-dur op. 83
Johannes Brahms – II Koncert fortepianowy B-dur op. 83
Eugen Indjic – laureat IV nagrody VIII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie (1970). Przyszedł na świat w rodzinie Rosjanki (pianistki-amatorki) i Serba (wysokiego oficera). Mając 4 lata wraz z matką wyemigrował do Springfild koło Bostonu. Muzyką zainteresował się przypadkowo pod wpływem wysłuchania płyty z nagraniem Impromptu cis-moll i Poloneza As-dur Chopina. Ponieważ zapragnął zagrać te utwory, mając osiem lat rozpoczął systematyczną naukę fortepianu pod kierunkiem Gruzinki Lubow Stephani. Po dwóch latach nauczycielka przedstawiła go Aleksandrowi Borowskiemu, który przez następne pięć lat był jego mistrzem fortepianu (1959-1964). Studia pianistyczne odbył w Juilliard School of Music w Nowym Jorku u asystentki Rosiny Lhevinne Lee Thompson i Mieczysława Münza (1965-1968) oraz równolegle w Harvard University (1965-1969) u Lorina Bermana i Leona Kirchnera (teoria, kompozycja). W 1968 roku nawiązał kontakt z Arturem Rubinsteinem, u którego pobierał konsultacje prywatne w Nowym Jorku lub Paryżu przez ponad dziesięć lat. W latach 1965-1972 Indjic urlopy spędzał na lekcjach u Nadii Boulanger w Paryżu oraz u Clifforda Curzona w Fontainebleau. Przed wyjazdem na Konkurs Chopinowski do Warszawy w 1970 roku, przez kilka miesięcy pracował z Witoldem Małcużyńskim na Majorce i Konstantym Schmaelingiem w Paryżu.
Pianista jest laureatem trzech międzynarodowych konkursów pianistycznych: IV nagroda w Warszawie (Konkurs Chopinowski, 1970), III nagroda w Leeds (1972) i II nagroda w Tel Awiwie (im. Artura Rubinsteina, 1974).
Po raz pierwszy Indjic wystąpił publicznie w wieku niespełna dziesięciu lat – z orkiestrą szkolną w Springfild wykonał Koncert fortepianowy d-moll Mozarta. Mając lat jedenaście grał już Campanellę i XII Rapsodię węgierską Liszta, a dwa lata później wykonał wraz z Washington National Symphony Orchestra Koncert fortepianowy Es-dur Liszta (1959). W wieku 14 lat, z wymienioną orkiestrą, pierwszy raz w życiu zagrał II Koncert fortepianowy B-dur Brahmsa. Ten sam utwór przedstawił powtórnie w 1965 roku, wykonując go z Boston Symphony Orchestra pod dyrekcją Ericha Leinsdorfa – był wówczas najmłodszym solistą tej sławnej orkiestry!
W latach 1961-1969 Arkady Fiedler, każdego sezonu zapraszał młodocianego pianistę do udziału w letnim festiwalu z orkiestrą Boston Pops w Tanglewood. Pierwsze tournée artystyczne (13 koncertów) Indjic odbył w Danii (1963) wspólnie z profesorem Aleksandrem Borowskim.
Artysta koncertował we wszystkich państwach europejskich (do tej pory poza Bułgarią i Węgrami), Ameryce Północnej i Środkowej, Afryce oraz krajach Bliskiego i Dalekiego Wschodu. W Polsce Indjic jest częstym i lubianym gościem. Krytycy muzyczni podkreślają jego wielki talent, dzięki któremu „Chopina gra jak Polak, Débussy’ego jak Francuz, a Prokofiewa jak Rosjanin.”
Pianista dokonał wielu nagrań dla firm fonograficznych Polskie Nagrania „Muza”, Columbia, RCA Victor, Claves, Calliopé, na ktorych utrwalił dzieła Chopina (koncerty fortepianowe, 4 ballady, wszystkie mazurki, Sonatę b-moll, Sonatę h-moll, Berceuse, Fantazję f-moll), Débussy’ego, Schumanna, Prokofiewa oraz Beethovena i Saint-Saënsa (na fortepianie Rachmaninowa w studiu RCA Victor).
Był jurorem międzynarodowych konkursów pianistycznych w Warszawie (Konkurs Chopinowski 2000), Lizbonie, Tel Awiwie i Monte Carlo. Prowadzi letnie kursy mistrzowskie w Paryżu, Japonii i Stanach Zjednoczonych. W 2014 roku wystąpił podczas festiwalu „Chopin i jego Europa".
Eugen Indjic jest Doktorem Honoris Causa Uniwersytetu w Belgradzie. Do tej pory uczelnia przyznała ten tytuł jeszcze tylko dwóm innym zagranicznym muzykom: Witoldowi Lutosławskiemu i Zubinowi Mehcie.
Pianista jest laureatem trzech międzynarodowych konkursów pianistycznych: IV nagroda w Warszawie (Konkurs Chopinowski, 1970), III nagroda w Leeds (1972) i II nagroda w Tel Awiwie (im. Artura Rubinsteina, 1974).
Po raz pierwszy Indjic wystąpił publicznie w wieku niespełna dziesięciu lat – z orkiestrą szkolną w Springfild wykonał Koncert fortepianowy d-moll Mozarta. Mając lat jedenaście grał już Campanellę i XII Rapsodię węgierską Liszta, a dwa lata później wykonał wraz z Washington National Symphony Orchestra Koncert fortepianowy Es-dur Liszta (1959). W wieku 14 lat, z wymienioną orkiestrą, pierwszy raz w życiu zagrał II Koncert fortepianowy B-dur Brahmsa. Ten sam utwór przedstawił powtórnie w 1965 roku, wykonując go z Boston Symphony Orchestra pod dyrekcją Ericha Leinsdorfa – był wówczas najmłodszym solistą tej sławnej orkiestry!
W latach 1961-1969 Arkady Fiedler, każdego sezonu zapraszał młodocianego pianistę do udziału w letnim festiwalu z orkiestrą Boston Pops w Tanglewood. Pierwsze tournée artystyczne (13 koncertów) Indjic odbył w Danii (1963) wspólnie z profesorem Aleksandrem Borowskim.
Artysta koncertował we wszystkich państwach europejskich (do tej pory poza Bułgarią i Węgrami), Ameryce Północnej i Środkowej, Afryce oraz krajach Bliskiego i Dalekiego Wschodu. W Polsce Indjic jest częstym i lubianym gościem. Krytycy muzyczni podkreślają jego wielki talent, dzięki któremu „Chopina gra jak Polak, Débussy’ego jak Francuz, a Prokofiewa jak Rosjanin.”
Pianista dokonał wielu nagrań dla firm fonograficznych Polskie Nagrania „Muza”, Columbia, RCA Victor, Claves, Calliopé, na ktorych utrwalił dzieła Chopina (koncerty fortepianowe, 4 ballady, wszystkie mazurki, Sonatę b-moll, Sonatę h-moll, Berceuse, Fantazję f-moll), Débussy’ego, Schumanna, Prokofiewa oraz Beethovena i Saint-Saënsa (na fortepianie Rachmaninowa w studiu RCA Victor).
Był jurorem międzynarodowych konkursów pianistycznych w Warszawie (Konkurs Chopinowski 2000), Lizbonie, Tel Awiwie i Monte Carlo. Prowadzi letnie kursy mistrzowskie w Paryżu, Japonii i Stanach Zjednoczonych. W 2014 roku wystąpił podczas festiwalu „Chopin i jego Europa".
Eugen Indjic jest Doktorem Honoris Causa Uniwersytetu w Belgradzie. Do tej pory uczelnia przyznała ten tytuł jeszcze tylko dwóm innym zagranicznym muzykom: Witoldowi Lutosławskiemu i Zubinowi Mehcie.
źródło: www.nifc.pl
