Konkurs wokalny im. J. E. J. Reszków
Józefina Reszke – sopran, Jan Reszke – tenor, Edward Reszke – bas. Tych troje zdobyło sławę występując jako pierwsi soliści na scenach Europy (Wenecja, Mediolan, Turyn, Madryt, Lizbona, Paryż, Londyn, Warszawa) i Stanów Zjednoczonych (nowojorska Metropolitan Opera House). Ale Reszkowie byli nie tylko czołowymi śpiewakami operowymi końca XIX stulecia - oni tworzyli najlepsze czasy opery. New York Times pisał o nich, jak pisze się o największych gwiazdach, analizując obok porywających kreacji, tajemnice ich niewiarygodnej witalności, stylu życia oraz podziwiając arystokratyczną prezencję.
Reszkowie byli cenieni i doceniani. Ich popularność mierzyła się zarówno wysokimi honorariami, jak i prestiżowymi zaproszeniami koronowanych głów – w tym królowej Wiktorii - na prywatne występy. Odnosząc sukcesy, gdziekolwiek nie zawiodły ich plany zawodowe, wszędzie znani byli jako polscy śpiewacy. Nigdy nie wypierali się swojej narodowości, z Polską związani sercem i sentymentem.
Najbardziej upodobali sobie tereny podczęstochowskie. Początkowo przyjeżdżali do Borowna w celach rekreacyjnych i przygotowywać się do nowych ról, a z czasem zakupili majątki w okolicy Kłomnic. Śpiewacy lokowali swoje zarobki w posiadłościach, modernizowali je, rozbudowywali, realizując swoje pasje i marzenia (polowania, hodowla koni wyścigowych), unowocześniali wsie, dawali zatrudnienie okolicznym mieszkańcom, sprawowali nad nimi opiekę.
Rodzeństwu śpiewaków poświęcono dwa Święta Muzyki (IX w 2007 i X w 2008 roku), a w ich obchody aktywnie włączyły się gminy, na terenie których osiedli Reszkowie w końcu XIX wieku. W ramach IX Święta Muzyki, podczas seminarium naukowego „Jak przywrócić sławę Reszkom”, po raz pierwszy pojawiła się idea powołania Konkursu wokalnego im. Jana, Edwarda i Józefiny Reszków. Pomysł ów oto staje się rzeczywistością dzięki wspólnej inicjatywie „reszkowskich” gmin oraz Częstochowskiej Filharmonii.
Dla młodych wokalistów, studentów Akademii Muzycznych to szansa na sprawdzenie swoich umiejętności, zaprezentowanie się przed Jury złożonym z wybitnych wokalistów i dyrygentów. Oby patroni Konkursu byli dla nich wzorem artystycznego spełnienia, a sam Konkurs stopniem do światowej kariery.
Reszkowie byli cenieni i doceniani. Ich popularność mierzyła się zarówno wysokimi honorariami, jak i prestiżowymi zaproszeniami koronowanych głów – w tym królowej Wiktorii - na prywatne występy. Odnosząc sukcesy, gdziekolwiek nie zawiodły ich plany zawodowe, wszędzie znani byli jako polscy śpiewacy. Nigdy nie wypierali się swojej narodowości, z Polską związani sercem i sentymentem.
Najbardziej upodobali sobie tereny podczęstochowskie. Początkowo przyjeżdżali do Borowna w celach rekreacyjnych i przygotowywać się do nowych ról, a z czasem zakupili majątki w okolicy Kłomnic. Śpiewacy lokowali swoje zarobki w posiadłościach, modernizowali je, rozbudowywali, realizując swoje pasje i marzenia (polowania, hodowla koni wyścigowych), unowocześniali wsie, dawali zatrudnienie okolicznym mieszkańcom, sprawowali nad nimi opiekę.
Rodzeństwu śpiewaków poświęcono dwa Święta Muzyki (IX w 2007 i X w 2008 roku), a w ich obchody aktywnie włączyły się gminy, na terenie których osiedli Reszkowie w końcu XIX wieku. W ramach IX Święta Muzyki, podczas seminarium naukowego „Jak przywrócić sławę Reszkom”, po raz pierwszy pojawiła się idea powołania Konkursu wokalnego im. Jana, Edwarda i Józefiny Reszków. Pomysł ów oto staje się rzeczywistością dzięki wspólnej inicjatywie „reszkowskich” gmin oraz Częstochowskiej Filharmonii.
Dla młodych wokalistów, studentów Akademii Muzycznych to szansa na sprawdzenie swoich umiejętności, zaprezentowanie się przed Jury złożonym z wybitnych wokalistów i dyrygentów. Oby patroni Konkursu byli dla nich wzorem artystycznego spełnienia, a sam Konkurs stopniem do światowej kariery.